Nie jestem z tych, co użalają się nad sobą publicznie... Ale rzeczywiście dawno mnie tu nie było i może wypada napisać kilka słów. Od wiosny 2010 roku, kiedy zaczynałam z fotografią, przechodziłam kilkanaście kryzysów, o których oczywiście nigdy nie wspominałam. Ale teraz nadszedł czas, by wprost powiedzieć, że mam już dość, niestety. Od kilku miesięcy walczę z powracającym poczuciem beznadziei w kwestii fotografii. Myślałam, że po studiach pierwsze co zrobię to założę działalność i ruszę ze swoim wymarzonym od prawie 10 lat biznesem. Gdy uświadomiłam sobie, że nie ma to sensu, poczułam niesamowitą pustkę. Musiałam szybko znaleźć pracę i wiecie co? Poszłam do biura i poczułam ulgę. Ulgę i spokój... Jakbym pozbyła się ciężaru, który męczył mnie od długiego czasu. Ciężaru, którym jest niestabilność finansowa, potworny stres, dostępność 24h/dobę, roszczeniowi klienci, ciśnięcie o terminy, brak normalnego urlopu, całe życie przy komputerze, noce zarwane przy Photoshopie, pretensje o brak wyszczuplenia czy zmniejszenia nosa na zdjęciach, nieodpowiedzialni ludzie, kradzieże zdjęć... Mogę wymieniać godzinami. A ja zawsze chcę dla każdego dobrze. Więc zarwę noc dla dziewczyny, która chce zdjęcia na jutro, umowię się na reportaż w swoje urodziny, zmniejszę ten nos, dojadę do Łomży za 50 zł, będę czekać godzinę w parku "bo korki", zrobię sesję z gorączką i w deszczu, dorzucę kilka zdjęć za darmo, odwiozę po sesji do domu itp... I nawet nie usłyszę głupiego "dziękuję". Oczywiście kto ma miękkie serce, musi mieć twardą dupę. Przez długi czas bardzo motywowalo mnie to, ile osób mnie obserwuje, pisze mi miłe rzeczy, wspiera mnie. Ale z czasem zaczęła mnie tylko dobijać codziennie spadająca liczba followersów, praktycznie wyzerowane zasięgi na fanpage i brak nawet głupich referencji po tym, jak po raz kolejny dałam z siebie 200% na sesji. I zdałam sobie sprawę, że momentami nie miałam nawet za co zatankować samochodu, by dojechać na sesję - taka to świetna praca fotografa, której wszyscy mi zazdroszczą. Taka ciekawa i ekscytująca. Nie chcę absolutnie w nikogo uderzać tym postem... Nie mam pretensji... Jestem tylko kolejną, której nie wyszło.
Ulko, bardzo lubię Twoje prace i często zaglądam.
Dojrzałem rozbieżność między imieniem w nagłówku a imieniem na zdjęciu torcika ;) do poprawki nagłówek ;)
PolubieniePolubienie
A Julkowi podobała się nowa Ciocia fotograf :-)
PolubieniePolubienie
Ooo jak miło :)
PolubieniePolubienie